Gonioskopia

Napięcie gałki ocznej utrzymuje tzw. ciecz wodnista, wytwarzana stale w oku. Ciecz wodnista opuszcza gałkę oczną w miejscu zwanym kątem przesączania.

Kąt przesączania odpowiada za odpływ z gałki ocznej cieczy wodnistej, a tym samym za utrzymanie prawidłowego ciśnienia w oku.

Jeżeli na drodze odpływu cieczy wodnistej znajduje się jakaś przeszkoda, ciecz wodnista nie ma ujścia i gromadzi się w oku. Wzrasta wtedy ciśnienie śródgałkowe – doprowadzając do mechanicznego ucisku na włókna nerwowe, a w konsekwencji do zaniku nerwu wzrokowego.

Gonioskopia służy do badania kąta przesączania. Gonioskopia pozwala ocenić czy kąt przesączania jest otwarty szeroki czy wąski i zamknięty.

Gonioskopie można przeprowadzać  metodą tradycyjną, przy pomocy specjalnej soczewki – gonioskopu. Gonioskopia z użyciem soczewki-gonioskopu jest badaniem inwazyjnym. Przeprowadza się je po znieczuleniu oka kroplami i założeniu na oko gonioskopu (soczewki)

Instytut Oka dysponuje także tzw. gonioskopią nieinwazyjną – tomografii OCT skojarzonej z lampą szczelinową (więcej SL-OCT).

Jako jedyni w kraju posiadamy także aparat AS-OCT Casia2, drugą generację tomografii przedniego odcinka oka, która pozwala na niezwykle precyzyjną ocenę i obrazowanie kąta przesączania. Gonioskopia przy użyciu tomografii OCT jest bezdotykowa.

W Instytucie Oka do oceny kąta przesączania wykorzystujemy także badanie UBM.