Nadwzroczność/Dalekowzroczność 

Nadwzroczność/ dalekowzroczność (ang. hypermetropia, hyperopia) to wada wzroku, która powoduje niewyraźne widzenie szczególnie z bliska, ale także z daleka. Jego przyczyną jest nieprawidłowe ogniskowanie promieni świetlnych przez układ optyczny oka za siatkówką, przez co do mózgu dociera rozmyty obraz.

Co to jest nadwzroczność?

Nadwzroczność, znana również jako dalekowzroczność, to schorzenie oka, które charakteryzuje się problemami z ostrością widzenia na bliską odległość, podczas gdy widzenie na odległość jest z reguły dobrze zachowane. Ten stan wzrokowy wynika z nieprawidłowego kształtu gałki ocznej lub soczewki, co powoduje, że światło skupia się za siatkówką, a nie bezpośrednio na niej.

Objawy nadwzroczności mogą obejmować trudności z koncentracją na obiektach bliskich, ból głowy, zmęczenie oczu czy skłonność do zeza. Często jest to stan wrodzony, który może ujawnić się w dzieciństwie. W przypadku dzieci, nadwzroczność może prowadzić do problemów z czytaniem lub koncentracją w szkole.

Diagnoza nadwzroczności jest stawiana na podstawie badania wzroku, które może obejmować testy ostrości wzroku oraz badanie refrakcji. Leczenie zwykle polega na noszeniu korekcyjnych okularów lub soczewek kontaktowych, które pomagają skupić światło na siatkówce, poprawiając tym samym ostrość widzenia na bliską odległość. W niektórych przypadkach, może być również rozważana opcja leczenia chirurgicznego.

Nadwzroczność może być spowodowana zbyt słabą mocą łamiącą układu optycznego (m.in. rogówki i soczewki) lub zbyt krótką gałką oczną. W zależności od wielkości wady wyróżnia się nadwzroczność małą (do +2,5D), średnią (+2,5D do +6,0D) lub dużą (ponad +6,0D). Jest to wada wzroku, która może być korygowana tak zwanymi soczewkami plusowymi (kontaktowymi lub okularowymi), a w niektórych przypadkach chirurgią refrakcyjną.

Nadwzroczność u małych dzieci

U małych dzieci niewielka nadwzroczność jest stanem fizjologicznym, jednakże wraz z dorastaniem oczy powinny ulegać procesowi emmetropizacji (pozbywać się nadwzroczności, by uzyskać stan bez wady wzroku). Jeśli wada jest zbyt duża, nie zniknie i należy ją korygować od wczesnych lat, aby uniknąć trwałego niedowiedzenia (stanu, w którym żadna technika korekcji nie pomoże osiągnąć pełnej ostrości wzroku).

Nadwzroczność w młodości

W młodości objawy nadwzroczności mogą być dyskretne lub wręcz niedostrzegalne. Osoba z niedużą nadwzrocznością może ją wyrównać przez stałe napięcie akomodacji, zarówno przy patrzeniu w dal, jak i przy patrzeniu z bliska. Wiąże się to jednak z uczuciem zmęczenia, bólami oczu i głowy, zamglonym widzeniem, łzawieniem, a niekiedy, szczególnie u dzieci, z zezem zbieżnym. Wraz ze starzeniem się, objawy nadwzroczności stają się bardziej dostrzegalne. Ponadto nieskorygowana duża nadwzroczność może powodować nieodwracalne niedowidzenie.

Podczas badania kąta przesączania można zastosować metodę kontaktową lub nowoczesny aparatem OCT przedniego odcinka oka (AS-OCT). Pierwsza technika wymaga znieczulenia oczu kroplami i przyłożenia specjalnej soczewki, aby uwidocznić badane struktury. Technika AS-OCT zaś jest badaniem bezkontaktowym, dostępnym tylko w specjalistycznych ośrodkach. Nie wymaga znieczulenia i wygląda podobnie jak wykonanie zdjęcia, ale daje znacznie więcej informacji na temat anatomii przedniego odcinka oka. Instytut Oka dysponuje najnowocześniejszym aparatem do tomografii przedniego odcinka oka AS-OCT. Casia2 to najnowsza, druga generacja tomografii AS-OCT – jest to jedyny aparat tego typu w Polsce.