Ostry dyżur okulistyczny
Strona głównaBlogOpadnięte powieki – przyczyny, objawy i sposoby leczenia ptozy
Opadnięte powieki – przyczyny, objawy i sposoby leczenia ptozy

Opadnięte powieki – przyczyny, objawy i sposoby leczenia ptozy

11/2025 Opracowanie Agnieszka Nowosielska

Opadnięte powieki to problem, który wielu osobom kojarzy się głównie z kwestią estetyczną i naturalnym procesem starzenia. Jednak w rzeczywistości może to być objaw schorzenia wymagającego konsultacji lekarskiej. Czym dokładnie jest syndrom opadającej powieki, jakie są jego przyczyny i kiedy należy zgłosić się do specjalisty?

Co to są opadnięte powieki i czym jest ptoza?

Opadnięcie powieki górnej, w terminologii medycznej nazywane ptozą (łac. ptosis), to stan, w którym powieka znajduje się niżej niż jej prawidłowe położenie, częściowo lub całkowicie przysłaniając źrenicę. W zdrowym oku brzeg powieki górnej znajduje się około 1,5 mm poniżej górnej krawędzi rogówki. O ptozie mówimy, gdy powieka opada na tyle nisko, że przykrywa co najmniej 2 mm tęczówki. To nie tylko defekt kosmetyczny – w zaawansowanych przypadkach może prowadzić do znacznego ograniczenia pola widzenia, a u dzieci nawet do niedowidzenia.

Przyczyny opadania powiek – kiedy dochodzi do ptozy?

Przyczyny ptozy są zróżnicowane i można je podzielić na kilka głównych grup. Najczęściej wynika ona z nieprawidłowego funkcjonowania mięśnia dźwigacza powieki.

Główne przyczyny ptozy:

  • Ptoza wrodzona: Jest obecna od urodzenia i stanowi najczęstszą postać tego schorzenia. Wynika z nieprawidłowego rozwoju mięśnia dźwigacza powieki.
  • Ptoza nabyta: Może pojawić się w każdym wieku i jest wynikiem różnych czynników:
    • Inwolucyjne (związane z wiekiem): Najczęstsza przyczyna nabyta, związana z osłabieniem i rozciągnięciem struktur utrzymujących powiekę.
    • Neurogenne: Uszkodzenie nerwów odpowiedzialnych za pracę mięśni powieki. Przykładem jest zespół Hornera, gdzie opadaniu powieki towarzyszy zwężenie źrenicy i zapadnięcie gałki ocznej. Może być również skutkiem porażenia nerwu okoruchowego.
    • Pourazowe: Uszkodzenia mechaniczne mięśni lub nerwów w okolicy oka.
    • Jatrogenne: Rzadkie powikłanie po zabiegach, np. nieprawidłowe podanie toksyny botulinowej (opuszczona powieka po botoksie), które zwykle ustępuje samoistnie.
    • Choroby ogólnoustrojowe: Ptoza może być objawem chorób takich jak miastenia, dystrofia mięśniowa czy choroby tarczycy.

Objawy i rozpoznanie opadniętych powiek

Głównym objawem ptozy jest widoczne obniżenie jednej lub obu powiek. Często towarzyszą mu inne symptomy, które są próbą kompensacji ograniczonego widzenia:

KategoriaSzczegółowy opis
Objawy kompensacyjneUnoszenie brwi i marszczenie czoła: Próba mechanicznego podniesienia powieki.
Przechylanie głowy do tyłu: Manewr mający na celu “spojrzenie spod” opadającej powieki i poprawę pola widzenia.
Objawy towarzyszące• Uczucie ciężkości powiek i zmęczenie oczu.
• Bóle głowy, zwłaszcza w okolicy czoła.
Asymetria szpar powiekowych (widoczna różnica w wielkości otwarcia oczu).

W diagnostyce kluczowe jest odróżnienie ptozy od tzw. pseudoptozy, czyli stanu, który ją przypomina, ale ma inne przyczyny, np. nadmiar skóry na powiekach. Lekarz przeprowadza szczegółowy wywiad i badanie fizykalne, oceniając m.in. wysokość szpary powiekowej i czynność mięśnia dźwigacza.

Kiedy opadnięcie powieki wymaga konsultacji lekarskiej?

Każdy przypadek opadnięcia powieki, zwłaszcza ten, który pojawił się nagle, powinien zostać skonsultowany z lekarzem okulistą. Pilnej diagnostyki wymaga nagłe opadnięcie powieki, któremu towarzyszą ból oka, podwójne widzenie czy ból głowy, ponieważ może to świadczyć o poważnym problemie neurologicznym. Konsultacja jest również niezbędna, gdy opadająca powieka występuje u dzieci i nastolatków, aby zapobiec rozwojowi niedowidzenia. W zależności od podejrzewanej przyczyny lekarz może zlecić dodatkowe badania, takie jak tomografia komputerowa (TK) lub rezonans magnetyczny (RM).

Metody leczenia ptozy – farmakologia i chirurgia

Sposób leczenia zależy od przyczyny i stopnia zaawansowania ptozy. W większości przypadków najskuteczniejszą metodą jest leczenie chirurgiczne.

Rodzaj leczeniaOpis metody i zastosowanie
Leczenie chirurgiczneGłówna metoda leczenia ptozy. Operacja ma na celu wzmocnienie i skrócenie mięśnia dźwigacza powieki, co prowadzi do jej uniesienia. W przypadkach, gdy funkcja tego mięśnia jest bardzo słaba, wykonuje się zabieg podwieszenia powieki na mięśniu czołowym. Jest to zabieg inny niż blefaroplastyka (usunięcie nadmiaru skóry), choć obie procedury można łączyć.
Leczenie farmakologiczneStosowane tylko w określonych przypadkach. Możliwe jest w chorobach leżących u podłoża ptozy, np. w miastenii, gdzie podaje się odpowiednie leki. W niektórych sytuacjach, w celu tymczasowej poprawy, stosuje się również specjalistyczne krople do oczu.
Leczenie Zespołu Marcusa GunnaWymaga indywidualnego podejścia. To rzadkie, wrodzone schorzenie, gdzie powieka unosi się w sposób niekontrolowany podczas ruchów żuchwy. Jego leczenie jest złożone i niemal zawsze wymaga skomplikowanej interwencji chirurgicznej.

Klasyfikacje medyczne – kody ICD i dokumentacja

W dokumentacji medycznej każda jednostka chorobowa ma swój unikalny kod w Międzynarodowej Klasyfikacji Chorób ICD-10. Służy to ujednoliceniu nazewnictwa i jest wykorzystywane m.in. w celach statystycznych i rozliczeniowych.

  • Opadanie powieki (ptoza) jest klasyfikowane pod kodem H02.4.
  • Wrodzone opadanie powieki ma osobny kod: Q10.0.
  • Inne problemy, jak podwinięcie powieki, również mają swoje kody, np. H02.0.

Słynne przypadki i ciekawostki na temat opadających powiek

Problem opadających powiek dotyka również osoby publiczne. W mediach spekulowano na temat ptozy u niektórych sportowców i aktorów, choć rzadko jest to oficjalnie potwierdzane. Niezależnie od tego, kto zmaga się z tym problemem, warto pamiętać, że opadnięta powieka to nie tylko kwestia wyglądu. Badania pokazują, że osoby z ptozą bywają niesłusznie odbierane jako zmęczone, mniej inteligentne czy nawet smutne, co może wpływać na ich samoocenę i komfort życia. Dlatego tak ważne jest zrozumienie, że ptoza jest problemem medycznym, który można i warto leczyć.

Najczęściej zadawane pytania dotyczące ptozy

Jakie są potencjalne ryzyka i powikłania związane z chirurgicznym leczeniem opadającej powieki?
Każda operacja niesie pewne ryzyko. Po korekcji ptozy do najczęstszych powikłań należą asymetria powiek, niedokorekcja (powieka wciąż opada) lub nadkorekcja (powieka uniesiona zbyt wysoko). Rzadziej mogą wystąpić przejściowe trudności z domykaniem oka, prowadzące do objawów zespołu suchego oka. Wybór doświadczonego chirurga minimalizuje to ryzyko.
Czy można w jakiś sposób zapobiec lub spowolnić proces opadania powieki związany z wiekiem?
Całkowite zapobieżenie ptozie inwolucyjnej jest niemożliwe, ponieważ w dużej mierze zależy ona od genetyki. Można jednak wspierać kondycję skóry wokół oczu. Kluczowa jest systematyczna ochrona przed promieniowaniem UV (noszenie okularów z filtrem) oraz bardzo delikatna pielęgnacja, a przede wszystkim unikanie mocnego tarcia oczu.
W jakim wieku najlepiej przeprowadzić operację ptozy wrodzonej u dziecka?
Termin operacji ptozy wrodzonej zależy od jej wpływu na wzrok. Gdy istnieje wysokie ryzyko niedowidzenia (tzw. leniwego oka), zabieg przeprowadza się jak najwcześniej, nawet u niemowląt. W łagodniejszych przypadkach, które nie zagrażają widzeniu, z operacją czeka się do osiągnięcia przez dziecko wieku przedszkolnego (3–5 lat).

Zarejestruj się do naszego newslettera aby otrzymywać aktualizacje od Instytutu Oka – od wskazówek dotyczących zdrowia oka po najnowsze badania i artykuły