Badania pokazują, że problem suchego oka dotyka 35% ogólnej populacji ludzkiej na świecie, a wśród osób noszących soczewki kontaktowe nawet 75%.

Wg wyników zaprezentowanych na Światowym Kongresie Okulistycznym w Meksyku, w Polsce aż 63% populacji pacjentów zgłaszających się do lekarzy okulistów cierpi z powodu objawów suchego oka, które w sposób znaczący obniżają ich jakość życia.

Ryzyko pojawienia się tego schorzenia wzrasta z wiekiem, jest wyższe u kobiet i często związane z czynnikami środowiskowymi (np. przebywaniem w klimatyzowanych pomieszczeniach).

Istnieje wiele przyczyn zaburzeń powierzchni oka, a dla skutecznego leczenia kluczowym jest ich zdiagnozowanie, co umożliwia prowadzenie właściwej terapii.

Wyróżniamy dwie podstawowe formy suchego oka:  postać związaną z nadmiernym odparowywaniem filmu łzowego oraz postać z niedoborem warstwy wodnej łez

Suche oko spowodowane nadmiernym parowaniem łez może być rezultatem zapalenia brzegów powiek, dysfunkcji gruczołów Meiboma przebiegającej z zamknięciem ich ujść, zaburzeń mrugania i zaburzeń w obrębie szpary powiekowej, w tym zaburzeń ustawienia brzegów powiek i zmian inwolucyjnych.

Suche oko spowodowane niedoborem łez (ich obniżoną produkcją) dzieli się na suche oko niezwiązane z zespołem Sjögrena oraz na będące elementem tego zespołu.

Przypadki niezwiązane z zespołem Sjögrena mogą wynikać z niedrożności przewodzików wyprowadzających gruczołów łzowych, obniżonego czucia rogówki i innych.

Do odróżnienia i zidentyfikowania przyczyn zaburzeń powierzchni oka niezbędna jest konsultacja u lekarza okulisty oraz wykonanie specjalistycznych badań.

Dysfunkcja Gruczołów Meiboma

Gruczoły Meiboma są zmodyfikowanymi holokrynowymi gruczołami łojowymi leżącymi w zespoleniu śluzowo-skórnym powiek. Nazywa się je także gruczołami tarczkowymi.

Produkują lipidy polarne oraz mieszaninę tłuszczów niepolarnych, które podczas mrugania są rozprowadzane po powierzchni rogówki i tworzą najbardziej zewnętrzną warstwę filmu łzowego. Stanowi ona barierę przed zanieczyszczeniami pochodzącymi ze skóry okolicy oczu, utrzymuje strukturalną i refrakcyjną spójność powierzchni oka oraz opóźnia parowanie łez.

W przypadku zaburzenia jej produkcji pojawia się niestabilność filmu łzowego z następowym podrażnieniem rogówki, spojówek i powiek oraz możliwością wystąpienia zespołu suchego oka.

W takich przypadkach komponenta wodna filmu łzowego często jest pierwotnie prawidłowa ale nadmierne odparowywanie łez prowadzi do dezintegracji struktur prowadząc do zaburzeń widzenia i objawów dyskomfortu.

Badania kliniczne wykazują, iż w 86% przypadków zaburzeń powierzchni oka występowanie objawów związane jest z nadmiernym parowaniem filmu łzowego.

W Instytucie Oka dysponujemy wieloma metodami terapii Zespołu Suchego Oka.

Posiadamy jedyne urządzenie medyczne E-EYE zaprojektowane specjalnie do leczenia zespołu suchego oka, które spowodowane jest dysfunkcją gruczołów Meiboma.

E-EYE korzysta z najnowszej technologii: IRPL (Intense Regulated Pulsed Light: wielobarwne -polichromatyczne- światło pulsacyjne).

Urządzenie E-EYE emituje nieinwazyjne, bezpieczne dla gałki ocznej jednolitei skalibrowane pulsy światła, które stymuluje gruczoły Meiboma, prowadząc do wznowienia wydzielania przez gruczoły, co przywraca prawidłową strukturę filmu łzowego i powoduje stopniowe ustąpienie objawów.