Leczenie zeza

Zez (strabismus) to choroba polegająca na nierównoległym ustawieniu gałek ocznych. Wiążą się z nią różnego rodzaju zaburzenia widzenia jednoocznego i obuocznego.

U niemowląt z nieprawidłowym ustawieniem gałek ocznych badanie w kierunku choroby zezowej należy przeprowadzić do 1 roku życia.

Leczenie zeza powinno być zakończone przed pójściem dziecka do szkoły. Wynika to z faktu, że fizjologiczne widzenie obuoczne kształtuje się do 6-7 roku życia.

Zez – przyczyny:

• wady refrakcji
• choroby gałki oczne lub oczodołu
• choroby mięśni lub nerwów gałkoruchowych
• czynniki genetyczne
• choroby ośrodkowego układu nerwowego

Zez – rodzaje:

• zez pozorny (pseudostrabismus)
• zez ukryty (endophoria, egzophoria)
• zez jawny towarzyszący (zez zbieżny, zez rozbieżny, hipertropia, hipotropia, zezy skośne)
• zez porażenny (zez nietowarzyszący)
• wrodzone zespoły zaburzeń narządu ruchu gałki ocznej

Niedowidzenie, amblyopia, czyli tzw. leniwe oko to osłabiona zdolność widzenia w jednym oku, wynikająca z braku współdziałania między okiem a mózgiem. Powstaje w dzieciństwie, do 6 roku życia. Wszystkie czynniki, które zaburzają w tym okresie równowagę widzenia mogą prowadzić do ambliopii.

Jeżeli niedowidzenie nie zostanie wyleczone w dzieciństwie, wada ta pozostanie już na całe życie.

Czynnikiem, który wywołuje ambliopię jest bardzo często zez. Innymi czynnikami może być zaćma u dzieci, zmętnienie soczewki, duży astygmatyzm, różnowzroczność, które pojawią się w pierwszych kilku latach życia dziecka, a także różnice w kształcie i wielkości oczu.

Leczenie “leniwego oka”

pełna korekcja wady wzroku + pobudzanie “leniwego oka” do pracy (obturacja)

+ ćwiczenia wzrokowe i terapia widzenia

Widzenie obuoczne to równoczesne obuoczne postrzeganie obiektów wzrokowych, Wrażenia pochodzące z prawego i lewego oka są przetwarzane w mózgu, gdzie powstaje wspólny obraz o wyższej jakości i większej zawartości informacyjnej niż przy postrzegania jednoocznym.

Większa zawartość informacyjna jest efektem wyższej obuocznej ostrości wzroku, większego wspólnego, obuocznego pola widzenia i stereoskopii.

Widzenie obuoczne kształtuje się od pierwszych miesięcy życia i pod wpływem codziennych doświadczeń doskonali się przez kilka pierwszych lat życia dziecka.

Wyróżniamy 3 stopnie widzenia obuocznego:

– jednoczesna percepcja, czyli zdolność spostrzegania jednocześnie dwóch różnych obrazów, z których jeden tworzy się na siatkówce prawego oka, a drugi na siatkówce lewego oka.

– fuzja, czyli połączenie obu wrażeń jednoocznych we wspólny obraz obuoczny.

– stereopsja – widzenie stereoskopowe, czyli zdolność postrzegania głębi.

Zaburzenia widzenia obuocznego to nie tylko zez i niedowidzenie, ale również:

• zaburzenia konwergencji
• nieprawidłowa korespondencja siatkówkowa
• zaburzenia fuzji i stereopsji, niepełne widzenie obuoczne
• zaburzenia lokalizacji wzrokowej

Kiedy należy przeprowadzić badania profilaktyczne w kierunku zeza, niedowidzenia?

Zawsze kiedy rodzice lub opiekunowie zauważą jakiekolwiek niepokojące objawy.

U dzieci urodzonych przedwcześnie – badania profilaktyczne należy przeprowadzić jak najszybciej po urodzeniu, ponieważ wady refrakcji i zez występują częściej u wcześniaków niż u dzieci urodzonych o czasie.

U małych dzieci badania kontrolne w wieku od 2 do 4 lat, powtórnie w okresie przed rozpoczęciem nauki w szkole.

Badania profilaktyczne należy przeprowadzić zawsze u dzieci pochodzących z rodzin, u których stwierdzono wady refrakcji, zez, niedowidzenie lub wrodzone/genetyczne choroby oczu.

Badanie ortoptyczne. W ramach tego badania pacjent ma wykonywane:

• wykrywanie zeza jawnego i ukrytego
• wykrywanie niedowidzenia
• badanie na synoptoforze (kąta zeza, stopni widzenia obuocznego)
• badanie ruchomości gałek ocznych
• badanie konwergencji
• badanie widzenia barw
• badanie widzenia stereoskopowego
• badanie ostrości wzroku do dali i bliży
• badanie ortoptyczne pod kątem trudności szkolnych